Quatre-mains Dammen in Wapenveld

Door Rienk van Marle 
 

Dit komt er kort gezegd op neer dat dammers als duo achter het bord verschijnen en om beurten hun zetten mogen doen, zonder daarbij te overleggen. Dit levert niet alleen komische taferelen op, als spelers tevergeefs proberen om de plannen van hun medespeler te ontrafelen, maar het is ook nog eens hartstikke gezellig. Sommige duo’s vielen op door het telkens verzinnen van nieuwe, vernuftige strijdplannen. Het duo Albert Borreman & Jan Boer leek hier het meest bedreven in. Ondertussen speelden Marcel Zandbergen en Karin Olthuis een reguliere partij. Door al het quatre-mains geweld is daarvan enkel het resultaat doorgedrongen: Karin ging er met de punten vandoor.

Bij de samenstelling van de duo’s is het zaak om de gemiddelde speelsterkte zo gelijkmatig mogelijk te verdelen. Dit komt erop neer dat de laatste speler de ranglijst  een combi vormt met de eerste, de voorlaatste met de tweede, enzovoort. Twintig spelers verschenen aan de start, ofwel tien duo’s, die in negen ronden om de eer gingen strijden. Onder de twintig deelnemers viel de aanwezigheid van ereklassespeler Rick Hakvoort op. Het lukt hem dit jaar niet om deel te nemen aan het zomertoernooi, maar voor een avondje quatres-mains maakte hij graag een uitzondering. Samen met Henk Buter betrad hij de arena. Dat zij in de eerste ronde tegen een nederlaag aanliepen was niet uitzonderlijk, want alle teams morsten onderweg volop punten. Het duo Zwier Zevenhuizen & Rienk van Marle startte zelfs met twee nederlagen op rij en leek daardoor al snel kansloos. De enigen die zich aan puntverlies leken te onttrekken waren Tobias Hoogland & Geurt Souman. Hun combinatie van jeugdig talent en ijzeren routine was goed voor een succesvolle start.

Om negen ronden te kunnen spelen, was gekozen voor een behoorlijk vlot speeltempo (5 minuten bedenktijd per team + 3 seconden per zet). Veel duo’s kwamen hierdoor regelmatig in de problemen en zagen goede stellingen onder druk van de klok als in rook opgaan. Zwier Zevenhuizen & Rienk van Marle hadden hier geen last van, omdat Zwier beroemd is vanwege zijn razendsnelle spel. Na hun aarzelende start herstelden zij zich goed. Zo goed zelfs, dat zij in de slotronde de aansluiting hadden bij de koplopers. Met tien punten hadden zij slechts 1 punt achterstand op twee andere duo’s: de tactische tandem van Albert Borreman & Jan Boer en de ijzersterke combi Tobias Hoogland & Geurt Souman. Twee duo’s die al goed waren voor elf wedstrijdpunten.

In de slotronde werden Albert Borreman & Jan Boer echter ingerekend door Henk Buter & Rick Hakvoort, waardoor ook Buter en Hakvoort op 11 punten finishten. Dit betekende dat de uitslag van de ontmoeting tussen Tobias Hoogland & Geurt Souman en Zwier Zevenhuizen & Rienk van Marle beslissend zou zijn voor wie er met de eer zou gaan strijken. Het werd een spannende partij die lange tijd gelijk opging. Positioneel leken Hoogland-Souman voordeel te krijgen, maar naarmate de resterende tijd schaarser werd, keerden de kansen. Zwier Zevenhuizen viel op doordat hij meer uitgebreid dan we van hem gewend zijn, tijd nam voor zijn beslissingen. En dat pakte goed uit. In de overgang van middenspel naar eindspel werd de druk opgevoerd, schijfwinst geforceerd en daarna vlot toegespeeld naar een 4 om 1 eindspel. In dat eindspel was het Zwier Zevenhuizen die de vijandelijke dam wist te vangen, met een onbetaalbare uitdrukking op zijn gezicht. Sport kan mooi zijn. En onverwachte overwinningen zijn vaak het mooist.

Het was een mooie avond, met een meer dan verwachte dosis gezelligheid en een onverwacht spannende ontknoping. 

Terug naar ovezicht